Seni Sevmeyi Hiç Sevmedim.

Seni sevmeyi hiç sevmedim.

Yaklaştığım kadar uzaktın hep
Uzaklaştıkça yakın.
Sensizliği bile
İçinde sana ait
Bir acı olduğu için sevsede bir yanım
İçimde
Münzevi bir aşk
Hep kaçtı senden adım adım.

İzlerimi sende kaybetmekmiydi beni korkutan
Kendimden gitmekmi..
Suretini,her yol ayrımında terkeden gölgemin
Sende hayat bulan özlemlerimi?

Neydi beni benden önce sana getiren
Ve neydi seni benden önce terkeden.

Yağmurum ol istemiştim
Sağnak sağnak indiğinde birden gözlerime
İçime kapanmak perde perde
Susmak..susabildiğim kadar
Ve adın aklımın bendinden taşana kadar
Dinlemek sesini içimin göklerinde.
Ve haykırmak sonra
Yine sana
Yine seni
Ve yine en çok söyleyip hiç söylemediklerimi.

Bilmiyordum
Bana adını ilham eden aşkın kalbindeki zehirin
Kıskançlığın, ihtirasın
Öfkenin, acının ve kederin
İsyanımı dillendiren kelimeler gibi
Benim gibi
Yokluğundan korkup susmayacağını.

Bir elimde su
Bir elimde ateşmiş aşk
Avcumda arzın ve asumanın
Miladın ve serencamın cem olmayacağını.

Seni sevmeyi hiç sevmedim

Bir ihtilal sancısının sessiz şahitleri gibi
Daha pencerene dahi konmadan
Vurulduysa güvercinlerim
Dudağına intizar dokunuyor şimdi bütün kelimelerimin.
Dinleki;
Esrarını anlasın
Ahını ansın kalbin ruhumdaki infialin.
Dinleki;
Belki ruhunun suretini siler zaman
Ağyarın yollarından.

İşte o zaman benim olursun
Sensizliği bile sana aşık bir kalbin
Refiki olursun.

24 TEMMUZ 2009