O bana gülmeyi öğretti, aynaya en küskün zamanımda… bakıp gözlerine aynadaki suretin, ışığı gördüm hayatı aydınlatan
Tebessümle dünyanın keşfini öğrendim sonra, kaçan zamanın hezimetinden kurtularak, an/ın doruğuna çıkmayı öğrendim mutluca…
Seyreyledim hayatı, yağmurun sağnak gözlerinden…fırtına oldum,çisi oldum…geçti bulut, maviye durdum. Bildim ki; varlıkta bir hiç/im…başkaca değil.
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Gruptada okudum çok güzel bir denemeydi tşk ediyorum sevgiyle kalın
acıların faziletine ram olmak gördüğüm...tebrikler..
Bir düz yazı görünümünden , ne kadar da güzel bir şiire dönüşebilir bu çalışmanız ...
Kutluyorum, emeğinizi, yüreğinizi, kaleminizi ...Saygıyla
TEBRİKLER TÜLAY HANIM KALEMİNİZ DAİM OLSUN SAYGILAR
Gelsin üstüme ne varsa fani
Tevekkül zırhım, her şeye mani
Ölüm de varsın gelsin canözüm
Ruhum O’ndan başkasını tanımaz gayrı
yine her zaman ki gibi harikasın sevgili sahra...kutlarım........yüreğin dert görmesin.sevgimle
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta