Ezher.. Şiiri - Mustafa Kemal Serhatlı

Gözlerime kaç bin yıl uzaktan bakıyorsun
Söylermisin Ezher..
Kaç bin yıllık yoldan geliyor ruhun.

Kaç ölümlünün ruhunu içti gözlerin
Neden bu kadar derin
Neden bunca küstah
Neden bunca mağrur güzelliğin.

Hayır... aşk değil
Kadim zamanlardan kalma bir büyü olmalı bu.
Gecelerin renginden
Esrik cengaverlerin dilinden
Savaşlarımın ortasına düşen,
Acı bir çığlık.
Ölümlerimin üstüne örtülen
Siyah bir tül
Kızıl lal
Yahut... lahuti bir sükun.

Gözlerin....
İki damla su
İki damla siccil
Kaç aşka bilendi kimbilir.

Kıyısında gezinen
Heyulaları hançerlemeden girmedi hiç bir şehre
Biliyorum
Mecruh hayatlar düşüyordu
Her gece ellerine.

Geçtiğin yerlerde
Göller üşüyormuydu Ezher
Sular ürperiyormuydu ayak sesinden
Işığına sarılıyormuydu ay,
Çocuklar annelerine saklanıyormuydu korkudan
Yüzüne biat etmiyormuydu güller.

Ruhumun ölü toprağından
Mecruhlar dirilttim.

Kun feyekun sırrını duydum içimde
Arzıma indiğinde hazin bir sukun
Yanağımdan öpen damlalardan
Yağmurlar biriktirdim.

Onun için yağmur kokuyor şimdi ellerim
Sabahlarım yüzünü seninle yıkasın
Toprağım sen koksun diye.
Ve birde..
Hiç bir gün kalmasada
Acıyla süsleyip
Sana kurban etmediğim
Seni sevmekten vazgeçmeyeceğimi
Bil diye...

Mustafa Kemal Serhatlı..