Kara Geceler Şiiri - Sebahattin Abi

Nefretim oldu kara geceler.
Seni benden çalan, hoyratça saklayan,
İsyanımı boğan, sıcaklığını kokunu alıp götüren.
Sessiz çığlığım yüreğime düsen gözyaşım.
Yürek yangınım oldu kara geceler.

İnce sızım oldu kara geceler
İçten içe yakan beni benden alan,
Dünyada sırat köprüm, ruhumda ömür törpüm
Yumduğumda gözlerimi kabuslar gördüğüm
Şimdi yaşanmışlıklar bir kördüğüm
Tutunduğum pamuk ipliğim oldu kara geceler.

Kuruldu idam sehpam, kırıldı kalem
Sorulmadı son arzum verildi ferman
Kalmadı yüreğimde derman
Okunmadı künyem kimliksizdi son bakış
Celladım oldu kara geceler.

Sana olan özlemim di kara geceler.
Sesindeki buğu,bakışlarındaki hüzün
Her derin nefeste içine çektiğin
Sigarandaki duman, Esen rüzgarlar da kokun,
Birde kahrolası yalnızlığımdı kara geceler
Yüzümdeki son tebessümde
Sahte bir gülüştü kara geceler

Suskunluğumun çığlığı, yüreğimin feryadıydı
Gözlerimden düşen her damlada
Ömrümden koparılan bir sayfaydı
Ve sensizliğin tam ortasında
Yüreğime saplanan ok misali
Canımı yakandı içimi acıtandı kara geceler

Oysa ben seni gecelerde sevmiştim
Avuçlarımdaydı yüreğin, bakışlarındaydı sevgim
Tebessümündeydi yaşama sevincim.
Şimdi yoksun..!
Param parça hatıralar birkaç solmuş resim
Sararmış mektuplar,
Birde kulaklarımda çınlayan hoşça kal..
İsyanım oldu,
İsyanım oldu kara geceler…

Yasayabilirdim olmasa gözlerin,
Yaşayabilirdim olmasa sözlerin,
Yaşayabilirdim olmasa tenin,
Yaşayabilirdim olmasa yüreğin.

Söyle be vicdansız söyle be merhanetsiz
Gökteki yıldızlarda gözlerin
Gecenin sessizliğinde sözlerin,masumluğunda tenin
Şafak vakti ağar tanda yüreğin
Her sabah gözlerimdeki yaşlarla dinlediğim ezan sesinde
O uhrevi o ilahi seste bulmasam seni
Söyle..! söyle nasıl unutayım seni.
Unuturdum seni,unuturdum sözlerini
Unuturdum gözlerini,unuturdum yüreğini.
Unuturdum kendimi
Böylesine sevmeseydim seni.

31.07.2005