CENNETTEYDİK... Şiiri - Şair Lacizün

Uçurumlara uçarken aşkımız
Biz korkmadık biz yenilmedik.......
Biz ölmedik yağlı kendirlerinde idamın
Yaşadık
yaşatıldık

Olmayacak bir duanın aminleriydi sevdamız
Ne akıl kaldı ne mantık bir başkaydı aşkımız
Biz olmayanı istedik
Arzuladık
Koştuk

Sıradandık inadına
Büyütmedik gözümüzdeki aşk bebeğini
Fizik kurallarına karşı geldik
Hem en ağır hem en hafifti kanat çırpınışlarımız zamana
Tarihlendik
Sonsuzdu son kullanımımız aşkın

Uçurum kenarın da el ele
Meydan okurken yaşama
Biz intihar etmedik uçarken gökyüzünde
Cennetteydik çakılırken yere
Ölümsüzleştik
Bedensizleştik

Uğur böceğinin üstünde uçuştuk
Bozkırlar geniş ovalar ırmaklardı ayaklarımız altı
Başımızda ki efkar kıskandırırdı en büyük dağı
Kabullendik
hiçlendik

nedensizdi niçinsiz di menfaatsızdı sevmek
yanındayken di onu delice özlemek
yokluğunda varlığını çoğaltıp
vuslatı iki kişilik yalnızlığa gömmek
gömülmüştük (boyunlara)
örülmüştük

yağmurlara olacak vasiyetimiz
her şeyimizi ona bırakacak
kanatları artık kanatlarımız olacak

uçurumlardan uçarken azrailin koluna
uç uç böceğiydi tabutu taşıyan omzunda
biz cennetteydik
yere çakıldığımızda....