Adem’i kim bilir, Hava’yı kim bilir,
Kim bilir ki çiğdem sarılarını, yeşili, maviyi,
Kum fırtınalarını, söyle kim bilir ki kara gözleri.
Mescidi Aksayı, ağlama duvarını, tac mahali,
Yüreğimin limanındaki Medine’yi münevereyi
Beni bir sen tanırsın, beni bir sen anlarsın.
İçinde canı olmayan bedenleri, bırakmam sellere,
Zaman içinde yitse de ömürler, olsa da kül,
Kibritler alev almaz, sürtülmezlerse kavlarına
Açılmışsa eller Allah’a, boş dönmez yüreklere,
Gözler dikilmişse göğe, yeşermişse umutlarla,
Bir damla da olsa selam verir melekler,
Ellerde papatyalar ve yasemenler.
Seni sandım bulutlarla bezeli hayalleri
seni sandım, yağan yağmurları, ıslandım.
İnançtır beni ıslatan ey rabbim,
Duadır, ayettir, imandır güneşimle doğan.
Seni cennetten önce sevdim ey Allah’ım…
Kayıt Tarihi : 8.10.2005 11:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!