Mutluluğun resmini çiz deseler çizemem.
Ama mutluluk ne diye sorsalar hiç düşünmeden sen derim.
Çünkü senin her halin huzur her halin mutluluk.
Böylesine kusursuz bir güzellik imkansız.
Sanki cennetten düşmüş bir meleksin.
Benim kalbime düşen meleğim.
Müebbet verseler şu ömrüme yinede seni sevmekten vazgeçmem.
Öyle derin bir sevgin var ki içimde.
İdam sehpasında son dileğin ne diye sorsalar. Senin mutluluğunu isterim.
Ben senden ölsem bile vazgeçmem.
Bir kere düştün kalbime, ruhum seninle hayat buldu.
Sadece senin gönül bahçende yeşerebilirim.
Bu yüzden sensiz bir hayat sonsuz olsa ne fayda.
Seninle geçen bir gün bir ömre bedel.
Solyanım ömrüm ömrüne denk olsun.
Ne bir dakika ileri ne bir dakika geri.
Seninle can bulan bu kalbim seninle son bulsun.
Gözlerimin gördüğü son manzara sen olasın. Eğer birgün son bulacaksa hayatım, senin kollarında son bulsun.
Huzur içinde kapansın bu gözlerim.
Ve ben gülümseyerek veda edeyim.
Kamile Kaynak
Kayıt Tarihi : 22.3.2025 02:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!