“Kul hatasız olmaz mâdem ki kuldur”
İSTİĞFAR; eylemek şeytana züldür
Amel defterinden; günâhı sildir
Katledip; Hevâi hevesi öldür
Âşk Allâh’tır; âşkı ile a’mâ’da
İlâhi nazârla Habîb olma da
Nurunda Habibi ihsan bulma da
On sekiz bin âlemlere öz kuldur
Sen olan benlikten ENE’yi kaldır
Boşalttığı yere enteyi doldur
Hakîkate giden bu, doğru yoldur
Meleğ’i, Hûri’yi, Gılman’ı güldür
A rzu’nun özdeki hedefi cennet
R abbimin sevdiği sadakat niyet
Z üleyha âşk için çekti eziyet
U çan kuşlardaki zikreden dildir
G ülün sevdasıyla divane olan
Ü zerine güldür diyerek konan
L eylâ diye her gördüğünü sanan
S ırrı ilâhiden rûh feyiz alan
Ü flemekle sönmez âkıyla yanan
N ehâr eden leyl’i, tutulan yoldur
İSLÂMİ; güllerin dikenden yanı
Gülsün hasretiyle yakar hicrânı
Bülbülün Feryadı ah u figanı
Vuslat gemisinin sığarsa boldur
İ çerinde kaynayan âşk kazanı
S evda satırında ferman yazanı
L âleyi çağıran gül borazanı
 şkı güzergâhta edep düzeni
M aşûka lâlezâr sevda ozanı
İ SLÂMİ’ye engel, yol veren beldir
Kayıt Tarihi : 29.8.2019 21:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!