Cennette Çekemem Yokluğunu

Bastığın toprakları,
Hasret gözyaşlarıyla suladım.
Yüz sürdüm gezdiğin yerlere,
Ayak izinde kokunu aradım.
Geceler, karanlığına sinmiş kokunu,
Bana geri vermediler.
Ay ışığını esirgedi,
Simanı bana göstermediler.

Beyhude aradım,
Batan güneşin kızıllığında,
Hayalini görmeyi.
Çığlık çığlığa martılar,
Olabildiğince sessiz dalgalar.
Küçücük ateşböceği gibi,
Cılız ve solgun yakamozlar.
Gök kubbeyi süsleyen,
Öbek öbek, aya nispet,
Renk cümbüşü yıldızların altında,
Ağustos böceklerine inat,
Sesini duymayı,
Hep boşuna bekledim…

Sahilde balıkçıların,
Dönüşünü sabırla bekleyen.
Kedilerle dertleştim.
Onlar üşüdükçe, ben de titreştim.
Yastık oldu kaldırım taşları.
Yorgan oldu hasretine geceler.
Beklenen düşümdüm.
Gelmeyince kâbus oldu geceler.

Avaresiyim serseri akşamların.
Delisiyim, divanesiyim o solgun,
Yağı bitmek üzere titreyerek,
Naz ende gibi salınıp,
Yanan kandillerin…
Direnci kırılmış, huşu içinde.
Kadere boyun eymiş,
Semaya açılmış ellerin.
Dudaklardan dökülen dua,
Gözlerde iki damla yaş,
Niyazı, kırık gönüllerin…

Seslensem sabah meltemine,
Duyar mı sesimi,
Uykusuz geçen geceler,
Umutları tüketen, hayal yorgunluğunda.
Yeni dertlere gebe, taze bir gün,
Kana susamış kızıllığında,
Unutturur mu hüznünü,
O derbeder akşamların.

Her doğan yeni günde,
Sünger çeksem maziye diyorum.
Yeni ufuklara yelken açsam,
Kelebek kanatlarında maziden kaçsam.
Örümcek gibi yeniden örsem kaderi,
Yıldızlara kanat çırpsam,
Bıkmadan usanmadan.
Yine de kaderim, değişmez biliyorum…

Sensiz geçen günlerime, lanet okudum.
Her açan çiçekte buldum kokunu.
Sabah yellerine adresin sordum,
Dağlara taşlara yazdım adını.
Gözlerime bakıp da isteme benden.
Ruhumu alıp da çıksa bedenden,
Cennette çekemem yokluğunu…