Cennette Bir Gün Bir Âdem

Sular yükseldi ellerimden
Ellerimde birden bire zaman
Kırılan billur bardak

Şimdi nerede o bahçelerin ısısı
Baharın izi, Hızır'ın topuğundan
Göğe açılmış sofralar gibi elleri diğerlerinin
Ellerimizin iyi şeyler için yaratılıp
Hiçbir destana konu olmaması
Ve olması sonumuzun
Biraz gardiyan biraz isyan kokusu

Evimiz ceza
Avlumuz volta
İpimiz uzun

Lâkin birbirine bağlanmıyor yollar
Pencereler açılmıyor deryalara
Kapılarımızı sürmeledi sürgüler
İsimiz bulaştı mintanımıza

Hangi kız ismini çağırsak bir kuyudan
Bir ejderha
Tüm masaları kapılmış bir çay bahçesinin
Denize bakan hüznüyle
Bekleyecek miyiz çiçekten bir tak altında

Hanımeli kokusunu seven o kadın
Bir ortancaya tav olan
Küçük şeylere sevinen
Ve öldürülebilen küçücük kabalıklarla
Kalabalıklara mı karıştı şimdi gölgesi
İçimin suyu çekilmiş koyaklarında

Yalnız dahi bir diğer yalnızı imler
Anlatmak için yalnızlığını
Bu inleme başka bir şey
Hatta şey bile değil

Kaburgasız bir Adem olmak
Cennetin ortasında
Cennetlik diyebileceğim bir şey
Değil