Cennetliksin Şiiri - Sermet Apaydın

CENNETLİKSİN
Ne yazık dik duramaz oldu başım
Çoktan Kış’a döndü bahar’ım,yazım
Başımızda esiyor fırtınalar
Siyaha nikah kıydı bembeyazım!

Kapkara bulutlar sardı semayı
Sisli, puslu şafaklar
İkilik girmiş araya bir defa
Semrildikce semriliyor nifaklar…

Kurudu kurutuldu kardeşlik tohumları
Efendi bildik kuklaları, piyonları…
Ne güzel duygular kaldı, ne de umutlar
Artık birer dev oldu bücürlerle ufaklar…

Pisliklerin, kötü kötü kokuları sardı her yanı
Omuzlarına rütbe oldu yolsuzlukları
Ne yüzleri, kızarır ne utanırlar
Umut merasına saldılar koyunları

Taş koyan olursa parsalara
Yok etmenin yolu olur iftiralar…
Yobazlık medeniyet sayılır yandaşlık ta eşitlik
Doğrulara sövüp, saymak
Onlara göre sayılmıyor edepsizlik…

Bölücülerin hatırı bile güdülürken ülkemde,
Hak güçlünün,haksızın elinde,
Her taraf toz duman…
Gönderdeki bayraklar MAHZUN!
Çapulcularla dolup taşarken sokaklar,
Ellerde taşınır oldu bölücü bayraklar…

Gücü kötüye kullananlar artık çağdaş,
Gerçekleri karalamak marifet sayılıyor arkadaş?
Çoğunluk perişan, boyunlar bükük,mağdurlar mahzun…
Kimi aç, kimi çıplak…
Yakışır mı sana vatandaş, itleri muteber saymak?

Ne değerlerimiz değişti batılılaşmak uğruna,
Ne kültürüm kaldı ne geleneğim….
Ne kadar yalvarsan,ne kadar kaynaklarını peşkeş çeksen de:
Sokmazlar seni o kalleş Avrupa’ya.

Ey! Vatansever vatandaş, kurtarıcı bekleme sakın,
O zaten sensin!
“Gençliğe Hitabe”dir rehberin!
Gerçekleri görebiliyorsan,hakkını arayabiliyorsan,
Haklıyı da savunabiliyorsan:
Sen zaten CENNET’ liksin!

SERMET APAYDIN