Cennetler açarım her nefesine

Cennetler açarım her nefesine…

Akşam; geceye karışırken gözlerim, yine karamsar,
Kızıl bulutlar sarıyor tüm tenimdeki yalnızlığımı,
Güneşin son bakışı da asılı gökyüzünde, umutsuzca,
Yavaş yavaş karanlık tünüyor, kayboluyor günün tılsımı…

Herkes kayıpta gölgeler yürüyor, belli belirsiz sokaklarda,
Suskunluğun zaferi nara atıyor, sokak lambalarının pusunda,
Anın kasvetinden korkmuş bir sokak kedisi, gözlerinde yalnızlık
Ve üstelik anlamsız seslerin tırnak çizen yankısında titriyor adeta…

Hayatın es geçtiği bu akşam, nefesim çıkmadığı kadar bağırıyor,
İçimdeki sönmüş duygular, kabadayı adımlarında yürürken,
Küllenmiş de olsa; ruhumun rüzgârında kıvılcım oluyor, uçuyor,
Yüreğime saplanan senli hançerlere, siper oluyor sevgim…

Senden gelecek aşkı, kan şerbeti yapar ruhuma içerim,
Hayat olursun tükenen umuduma, ilk kez nefes alır tenim,
Öyle uçurumlar yaşar ki; zaman bile geçemez benden kalır,
Kaybolursun inan sevgimde, cennetler açarım her bir nefesine…

Oktay ÇEKAL
27.08.2013-19.37