annem senı anlatmakta nıye zorlanıyorum..
senın gücüne yetecek kelime yok cünkü; meleğim...
fedakarlıklarını mı sayayım,
acılarını mı...
gözyaşlarına mı boğayım herkesi,
yaşadıklarını anlatıp...
bazen o kadar ihtiyacım oluyor kı sana,
yarım kalmiş baba sevgisinden olsa gerek..
sen de arıyorum bi parçamı...
en çok yumuşacık gıdığından öpmeyı özledım,
senle söylediğim turkuleri,
detone de olsam bana güven vermeni...
annemi özledim ben...
hala sesini duymakta;
bi gün geleceğını beklemekte olduğum annemi...
kollarında cennetin huzuru,
yüzünde peygamber nuru,
ellerınde cennetin tozu,
sesinde kuşların cıvıltısı;
işte benim annem...
kendimden çok sevdiğim annem…
Kayıt Tarihi : 1.6.2009 13:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
anneler gunu ıcın yazmıstım ama sıte de sorun olduğu ıcın yollayamamıstım) :
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!