Cennetin Kokusu Şiiri - Osman Erdoğmuş

CENNETİN KOKUSU

Dualardan eksik etme beni be anam
Bil ki,bir parçan var burada
Can kuşun
Hayat damarın.

Dünyadaki sevdaların
Tarif edilemeyecek aşkların
Sevgisiyle kaldır ellerini.

Gecenin bir karanlığında
Göz yaşların da yanaklarında
Rabb’imin huzurunda
Hulus-i kalp ile
Arz et halini Mevla’ya.

Ciğer parelerin de
Dert yüzü görmesin
Çok verip,azdırmasın
Az verip,çektirmesin
Aciz ve zayıf omuzlarına
Dünyanın meşakkatleri binmesin diye.

Görünür -görünmez kazalardan
Güç yetmez,takat yetişmez belalardan
Her türlü hastalıktan
Korusun diye.
Dönmüş halinle kıbleye
Yalvar Rabb’ül Alemine.

Sevgin; ateş gibi yakar
Şefkatin; kızgın çölde
Bulut gibi sarar
Rahmetin umman olur kaplar
Fedakarlık hep senden
Hem de yürekten
Karşılık beklemeden
Sen Rahmetin kaynağısın be anam.

Öpülesi ayakların altında
Cennetin kokusu var
Cennet var
Sana da o yakışır be anam.

Dünya ve içindekilerden
İçi altınla dolu olsa da
Saray ve köşklerden
Daha mübarek ayaklarının altı.

Senin razılığın
Allah’ın da rızasıdır
Hakkını ödemem mümkün değil
Tebessümün kafidir.

Hakkını helal et bana
Huzur gelsin hayatıma
Senin nurun,himmetin
Işık olsun yoluma be anam.