sırat köprüsünün üstündeki ipin üzerinde yürürken cennetin ışıklarını görmek kadar cennettik,
cehenneme soktun ama ipi kestin yaktın
yakılası ömrümüde sattın gittin o ışıkta,
mezarlarca donduğum yetmedi onuda deştin gittin,
ölüm yıl dönümlerimde güllerle süslediğin toprağımda kurudu,
geriye kalan gökyüzünden sana bakıpta haykırdığım ama sesini duyamadığım aşkım, bir gün elbet gökyüzündeki meleklerin fısıltısı kulaklarında çınlayacak...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta