Cennetin Gülleri Şiiri - Abbas Paksoy

CENNETİN GÜLLERİ (2011)
Onlar; Cennet’in gül’leri.
Ağlamayın, anneleri.
Bülbül’ün, öten dil’leri
Ağlamayın, anneleri.

Sabılar, bayram’a gelmez.
Annelerin yüz’ü gülmez.
Kayseri’de, bayram olmaz.
Ağlamayın, anneleri.

Dilruba, Türkan’dı adı.
Ahmet Tuna’nın, feryadı,
Bayram’ın kalmadı, tadı.
Ağlamayın, anneleri.

Bu nasıl, böyle bir kişi,
Can aldı, cani’nin diş’i.
Buzlar söndürmez, ateş’i.
Ağlamayın, anneleri.

Amirim; Ceset sayarsın.
Yavrular, nasıl uyansın.
Yozgat, al kan’a boyansın.
Ağlamayın, anneleri.

Anneler, gözyaşı döktü.
Devletim, olayı söktü.
Vatan’a, bir kâbus çöktü.
Ağlamayın, anneleri.

Cennet kapısı, açıldı.
Cennet kokusu, saçıldı.
Hak, kaderi böyle kıldı.
Ağlamayın, anneleri.

Paksoy’um, kefen biçeriz.
Hepimiz, bir gün göçeriz.
Abu-Hayat’tan, içeriz.
Ağlamayın, anneleri.