Cennetin Bir Köşesinde Bir Kadın Ağlıyordu,

Cennetin bir köşesinde bir kadın ağlıyordu,
Bir kadın,
Bir Anne,
Yeryüzünde savaşlar sürüyordu,
Yüzler yüzlere,
Burun buruna,
Gözler gözlere,
Patlıyor, batıyor, saçıyordu,
Öfke biçiyorlardı toprağa,
Hasat ölümdü,
Cennetin bir köşesinde bir anne ağlıyordu,
İlk savaşın,
İlk gencin annesiydi,
Cennete düştüğünden beri
Sessiz
Derinden,
Meleklerden gizli, saklı,
Bir anne ağlıyordu,
Saçını cebinden, hasretimi yüreğinden sökme dedi,
Derdi,
Analar oğullara,
Savaşa öyle gönderirlerdi
Bilirlerdi ki gelmeyecekler,
Cennette ağlıyordu anne,
Birileri türkülerle, marşlarla, bayraklarla anarken,
Birileri yargılarken,
Oğullarını,
O cennette ağlıyordu,
Her oğlunu yitiren anne,
Her hasretine kavuşamayan anne,
Cennete gittiğinde,
O annenin yanına sıyrılıyordu,
Gözleri yaşlı,
Bilmem,
Belki de yağmurlarda,
Oğullarını yitiren anaların gözyaşlarıdır,
Yağmurlar annedir, oğuldur,
Cennetin bir köşesinde anne ağlarken,
Birileri hala,
Geleceğini çalıyordu,
Cephelerde oğulların.