Bak! Bir Bebek;
Ağzında Emziği İle,
Hayattan Koparmanın,
Haklılığını Bana Gösterin!
Ellerini Uzatmış Annesine,
Gözlerinde Yarım Kalmış,
Ben size ne yaptım
Çağrı mı, armağan mı, ceza mı
Ne vardı böyle karşıma geçecek
Ben ne yazılar ne çizgiler yitirdim hatırlamadım
Ne var ki sizinki onlar gibi gitmeyecek
Devamını Oku
Çağrı mı, armağan mı, ceza mı
Ne vardı böyle karşıma geçecek
Ben ne yazılar ne çizgiler yitirdim hatırlamadım
Ne var ki sizinki onlar gibi gitmeyecek
Kaleminiz var olsun güzel bir eser okudum tebrikler
Bebekler bir melek olduğu için beddua etmezler efendim.Onlar hayattan kopmazlar,onlar yeni bir dünyada anne ve babalarına şefaatçi melekleridir.Ahiret hayatında Cehennem'e gitmekte olan anne ve babaları için yüce yaratıcımız Allah-u Zülcelal hazretlerine:(Annem, babam eğer Cennet'e girmezse vallahi de, billahi bende girmeyeceğim)derler.Yüce Rabbimiz de oyavrunun yüzü suyu hürmetine anne ve babayı affedip Cennet'ine koyar.Saygılarımla efendim!....
Masumiyet ve çaresizlik...Gücün en önemli avı gibi görünse de korkunun ve acizliğin gizlenmesi için kin ,nefretle asfaltlanmış yüreklerin acizlik tablolarının renkleri...Bazen Afrika da bazen Avrupa bazen Arap bazen ....Önemi varmı ki ?Hepsinin fırçasından damlatılan kanın rengi değişiyor mu?Çaresizlikteki korkunun yansıması o gözlerde başka başka
çizilebiliyor mu?İnsanlığın payına düşen utanç gizlenebiliyor mu?Hangimiz bu payda ben yokum diyebiliyoruz?Bunları duyan gören şahit olan ben diyemiyorum.Dizelerle feryat eden siz diyemiyorsunuz.Kendi soyunu yok eden insan denen canlı...Halen barış, kardeşlik senfonisinde bu çığlıkları içi boş sus notalarıyla kapatmaya çalışıyoruz.Yüreğine sağlık Dost...Kalemin güçlü olsun...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta