Bak! Bir Bebek;
Ağzında Emziği İle,
Hayattan Koparmanın,
Haklılığını Bana Gösterin!
Ellerini Uzatmış Annesine,
Gözlerinde Yarım Kalmış,
Sevgi Işığı,
Gülümsemesi Yarım Kalmış,
Donmuş Tebessümü.
Dudaklarında Kan İle Yazılı Bedduası,
Ellerinden Sıkı Sıkı Tutmuş,
Bilekten Kopan Anne Eli.
İşte Yatıyor!
Binlerce Gürcü Kelebeği,
Uçtu Ruhları,
Cennetin Bebekleri.
MAHMUDİYE DÜZKAYA
Mahmudiye DüzkayaKayıt Tarihi : 26.9.2010 16:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mahmudiye Düzkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/09/26/cennetin-bebekleri-2.jpg)
çizilebiliyor mu?İnsanlığın payına düşen utanç gizlenebiliyor mu?Hangimiz bu payda ben yokum diyebiliyoruz?Bunları duyan gören şahit olan ben diyemiyorum.Dizelerle feryat eden siz diyemiyorsunuz.Kendi soyunu yok eden insan denen canlı...Halen barış, kardeşlik senfonisinde bu çığlıkları içi boş sus notalarıyla kapatmaya çalışıyoruz.Yüreğine sağlık Dost...Kalemin güçlü olsun...
TÜM YORUMLAR (3)