Cennetin askerleri ve varoşların gezgini

Alımlı kadınlar ve masum çocuklar ağlarken ,gökteki ibnelerden sakınıp emre itaat eden alçaklardan bahsetme bana
Umutlar tükenince ,yerdeki kızıl güneş ölümüne aşk besliyince
Yavşak kaltakların şerrinden koru beni ey zalim allahım
Var olmadığın söylendi mi hiçbir zaman müminlerinin üzerine perde indirdiğin gözünde
Karşında ki antitez ,çarpık bedenler,solmuş varlığına mı diriliş olur belkide
Yoksun işte yoksun
Bizi sürdün,günahkar eyledin
Tek hayalim lanet olası bir cennet ve onu arzulayan ruhumun ihtiyacı bir kadın
Sana kızgınım ,gizemli bir hayaleti üstüme saldın
Ölümün karanlık sularında hiçliğin şahidi olmamı sağladın
Acı dolu itaatkar bir nesil yarattın ve tapılan lisin kucağına oturup şükretmemizi bekledin
İlk anarşistin izinden gidiyorum,ulu tahtının yıkıntılarının üstüne sıçıcam seni gözetleyen semavi kullarının gözlerini oyucam
Anam doğa ana,babam gökyüzü umutla bakar bana her an
Ne günahkar der bana ne de kul eyler beni ne de tek işi şükretmek olan bir köle
Kızıl bir bozkurtum ben ,bir gözüm bir gözüm kör bir gözüm kör
Çıkarcı koca götlü orospular ve burnu dik önüne geleni becerip tüküren yavşaklar
Yok almıyim ebediyen süren cennetini,krallar gibi yaşamayı
Kabul etmiyorum hurilerin yeni tomurcuklanmış memelerini,dolmuş kadehleri
Mücadele edicem,davam için her şeye tövbe ettirmem gerekse bile
Sevdirmem gereksede,becerip kuytu köşeye atmak sorunda kalsam bile
Bir gün alayınızın amına koymak zorunda olsam bile