Işık uçurumların ilahi tutkulara sırt döndüğü
öfkemin sessizliğinde doğdun.
Sevincin, güneşin kadar korkaktı!
Korkaktı, saflığında sakladığım yaratıcı zamanlarının gezgin nöbetleri!
Ben
bir şer,
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Şimde bana bir çığlık gibi dokun
ve
kan koyulaştıran sulu duygularına yum bizi...
Muhteşem bir anlatım...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta