Işık uçurumların ilahi tutkulara sırt döndüğü
öfkemin sessizliğinde doğdun.
Sevincin, güneşin kadar korkaktı!
Korkaktı, saflığında sakladığım yaratıcı zamanlarının gezgin nöbetleri!
Ben
bir şer,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Şimde bana bir çığlık gibi dokun
ve
kan koyulaştıran sulu duygularına yum bizi...
Muhteşem bir anlatım...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta