Cennetin Şiiri - Zall Barlin

Işık uçurumların ilahi tutkulara sırt döndüğü
öfkemin sessizliğinde doğdun.
Sevincin, güneşin kadar korkaktı!
Korkaktı, saflığında sakladığım yaratıcı zamanlarının gezgin nöbetleri!

Ben
bir şer,
bir ressam,
bir günah olmalıyım; kalbinin düğümsüz nefeslerine.
Korkularının ilahı olmalıyım!

Boyun eğmeli bana sevincin.
Dolgun güneşin kadar, ceylanlarında boyun eğmeli.
Boyun eğmeli olta atan gülüşün!
Soyunmalı dudağın,
soyunmalı elmanın kuzu kardeşliği.
Şimde bana bir çığlık gibi dokun
ve
kan koyulaştıran sulu duygularına yum bizi...

Çünkü bu yaprak ne cennetini örter,
ne de cennettin bana yeter...