Cennetimsin Şiiri - Selçuk Şeker

Aşka susuz kalbim, solmuş bir çiçek.
Yağmur yağsın, çaylar coşsun, o hep yanımda olsun, onsuz mutsuzum, ben sana susuzum.

Uzak olsan görmesem seni unutmam.
Aklımda her halin, kumral saçların, kara gözlerin, hayalin gözümde resim, ben sana hapsim.

Sevda bir ateş olsa, kalbimde yansa, denize de atsalar, karlarda yağsa üzerime, sönmem sen olmayınca.
Çırayla tutuştursalar, bedenime benzin dökseler, çöl sıcağında kalsam, yanmam sen yakmayınca.
Varlığın cennet, yokluğun cehennem, gidişin ölüm, ölüm benim için.

Sev beni, gelen ayaklarına yol olurum.
Gel hadi, seven kalbine kul olurum.
Seven sevdiği için canını verir, ölür, ölürüm.
Bilmelisin, cennet sen, cehennem yokluğun, cennetimsin.

Bu sevda kalbimde bir kor.
Yaşanır mı sensiz, birde bana sor.
Kelimeler çok ama, anlatmak zor.
Sen cennet, yokluğun cehennem, cennetimsin.

Sev, sev, sevgine doyur beni, gönlüm solmuş bir çiçek gibi.
Sula ama kurutma, sev ama bıktırma.
Kollarıma yat, yak beni yandırma, üfle, ama söndürme.
Varlığında yokluğunu, yokluğunda varlığını, sende beni aratma.

Ağlatma, aldatma, hata yapma düşün, iste istediğini canımı da.
Pişman olma, seven kalbine girmek cennet benim için.
Senin kalbin, cennet benim için, kalbin cennet, cennet benim için.