Cennetim ol Şiiri - Hüseyin Yalçın

Hüzmeli bakışlarında kaybettim izimi
Gölgem kurşun yalnızlığında
Gamzene düştüm tut ellerimden
Ceylan bakışlarını yazdım ruhuma
Uçurtmalar yaptım Gülistan gülüşlerinden
Saçların kuşatır sınırlarımı
Kokun saklı gönlümün ambarlarında
Sahi sen hangi meleksin
Ya da hangi cemre
***
Cennet yüreğinde yer var mı bana
Özlemini içiyorum hayalinle
Nehir geçiyor içimden
Ben senin susuzluğundayım
Titreyen arzularıma bir el sür
Kanamasın dilimdeki ismin
Sahi sen hangi çiçeksin
Ya da hangi mevsim
***
Yitik bir sonbahardı
Ansızın düştüm pusuna
Yiğitliğim firar etti
Beyaz mendil açtım
Esirinim gayri
Hapset yüreğine
Açılmaz paslı kelepçelerle
Gözlerin pencerem olsun
Sevdanın zifiri karanlığında
Tutunayım nefesine
Geceleri esen rüzgar gibi es
İçime çekeyim seni
Yalnızlığıma yoldaş ol
Topal umutlarım kaldı sana dair
Kendimden firardayım
Senden, sevdamdan hükümlü
Bu can senin olsun
Adını bilsem yeter bana
Sahi sen kimsin
Ya da kimimsin .
***
Utandım diyemedim
Gülüşünün Cennet olduğunu
Sonra yüreğime fısıldadım
La Tahzen...
***
Bir gül de yüzüme
Yandığıma değsin bari...

30 Nisan 2022 / Mersin