Ebru Şiiri - Muhammed Gidici

bülbüllük ne zorlu bir iş
güller arasında gezmek.
O gülün kokusunu hissetmek.
Ama ona hiç dokunamamak

gülün peşine düşmek.
birden bire üşümek.
gülün yalnızlığa itmesiyle.
yapayalnız kalmak.

ağlamak gündüz gece.
Ebru yazsa her hece.
mehtabı seyretse,dalgın.
vakit olunca ece.

kokusu dinmiyor o gülün
kalpe vuruyor coşkusu.
Ebruyu düşünmekten.
gelmez aşığın uykusu.

Ah ebruda biraz düşünse.
Muhammedin düşüne gelse.
Muhammedi yar diye sevse.
Muhammedde biraz gülümsese.

Ebruda deniz mavisi göz.
bal tatlısı,dilindeki söz.
Bu gül şimdi yakıyor
ateşi ruhundaki köz.

bakışı kalbe vuruyor.
yakışı çarkımı durduruyor.
akışı gönlüm dolduruyor.
takışına aşkım çıldırıyor.

Ebruyu böyle sevmek.
sanamı kalmıştı muhammed
O gülle beraber.
düşer bahara ilk cemre.

kişiliği ruhuma dokundu.
gözleri kalbime vurdu.
duruşu bana sev dedi.
O gül kelbimde yeşerdi

Muhammedin damarında ebru var
kalbinin ortasında ebru
aşkında gene ebru
hayalinde düşünde ebru
Kalbinin fatihi sultanı ebru