Cenneti dünyada kurduk…
Bir fırtına esti, karanlığı aldı götürdü dünyadan,
Bembeyaz bir gökyüzü güven verdi, sıcacık aktı günün ilk ışığı kalplere,
Hayat sıfırlandı, milattı yeni bir yaşam başladı.
Tabiat öyle bir nefes aldı ki; bekliyordu sanki, merhaba dedi güne heyecanla,
O gün doğdum, açan çiçeğin sevgisinde,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta