Cenneten esen bahar Şiiri - Me Saki

Bir koku yayılıyor cennetten bir sabah,
Renkleri senden almış bahardaki yaprak.
Gözüm neye değse sende kalır bakışım,
Yeşilin içinde sen, çiçeği sen, dalı sen.

Toprak doymuş yağmura, özlem ile ıslanmış,
Giyinmiş yeşillere, tabiat aşka dalmış.
Kuşlar sabah ezanında bile hep seni anmış,
Bülbül figan ederken aşkın ile uyanmış.

Adınla başlıyor gün, seninle biter gece,
Gülüşün güneş gibi, gönlümde her hecede.
Bu nasıl hasret böyle, içimi delip geçer,
Kara gözün kalbimde silinmez tek çerçeve.

Biliyorum fark nedir? Sadece harf değişir,
Kalbime ne doğmuşsa hep sana yönelmiştir.
Gördüğüm hiç bir şey senin gibi değildir,
Gönlümde açan güller, hep senin renklerindir.

Zamana yenilirsin, zamanla anılar solar
Geldiğim her baharda dertlerim filizlenir.
Hasretin artar gönlümde, belidir yerin,
Sensizliğin içinde bile yeşerir, sevgin derin

Kalbim seni anarken titrer her hatırada,
Vasfını anlatamam, bulunmaz bu dünyada.
Beklentim buluşmaktır belki yarın ukbada,
O zaman kavuşuruz bir gün gerçek bahara.

Gönlümde bir sızı var, durmadan içim yanar,
Her nefeste sen varsın, çıkmasın hatıramdan.
Susuşumda seninle doludur nice yara,
Ömür boyu çıkmasın kalplerden, dualardan.

mesakin- 09/05/2025