Masum bir güz gününün sabahında
Tan yerinin titrek pembe ışıklarıyla
Usulca aralarken perdesini güneş
Soluyordu kırların rengarenk çiçekleri
Gün geçtikçe azalırken çeşitleri
Kimi kayboluyor kökünden
Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli,
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Devamını Oku
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Doğaya güzel bir gönderme olmuş şiir.
Güzeldi okumak İnci Hanımcığım.
Tebrikler çokça...
Yüreğinize sağlık...
Sevgilerimle...
Bütün güzel insanlar gibi., çiçekler de terk ediyorlar güzelliklerinin yanlarına alarak bu kirletilmiş dünyayı... Sıra kanat seslerine gelinceye kadar yakacağımız ağıtların sırasını çiçekler aldı...
Kaleminize sağlık...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta