Masum bir güz gününün sabahında
Tan yerinin titrek pembe ışıklarıyla
Usulca aralarken perdesini güneş
Soluyordu kırların rengarenk çiçekleri
Gün geçtikçe azalırken çeşitleri
Kimi kayboluyor kökünden
Yorgun gözümün halkalarında
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Devamını Oku
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Doğaya güzel bir gönderme olmuş şiir.
Güzeldi okumak İnci Hanımcığım.
Tebrikler çokça...
Yüreğinize sağlık...
Sevgilerimle...
Bütün güzel insanlar gibi., çiçekler de terk ediyorlar güzelliklerinin yanlarına alarak bu kirletilmiş dünyayı... Sıra kanat seslerine gelinceye kadar yakacağımız ağıtların sırasını çiçekler aldı...
Kaleminize sağlık...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta