Cennete Mektup Şiiri - Metin Baş

Peygamber haberini verdi, cennet ayaklarına serildi,
ne demeli, Ak sütünden,gül yüzünden,
peygamberlere has sabrından,
Allah nuru şefkatinden mi bahsetmeli?
Ne demeli nasıl anlatmalı seni.
Toprak ana, Ana sensin,
Havva sen, hava sensin. yağmur gözyaşların,
Güneş yüzünde senin. Bolluk, bereket sensin.
yazılmış,yazılacak sözler seni anlatmaya yetmez, sen annesin..
bir kez kandırdın, yıktın, içimi acıttın, kanattın,ağlattın
bir kez sövdürdün aleme, yedi kat yere ve göğe
tövbeler ettirttin öğrettiklerinle, alışılmıyor sensizliğe,
ilk ve tek tarifsiz bir acı bıraktın beklenmedik gidişinle
doğarken de ömrün boyunca sana verdiğimse zahmetti sadece
çok zordu bizlerle annelerin işleri şimdi anlıyorum,

ah be anacığım,biliyorum çok iyi bir çocuk olamadım,
yüksek okullar bitirip doktor, mühendis,
askeri okul sınavını kazanıp arslan gibi subay olamadım.
kavgalar ettim, okul önlüğümün yakasını kirlettim,
top oynadım aşşağı mahalle ile ayakabılarımı eskittim.
işlerimi büyütemedim ama duvarlara yazı yazarken
memleket kurtarmak için senin korkularını büyüttüm.
askerde abime mektup yazdırırken sen,
sana akıllar verdim yüksek perdeden, kendimi beğendim,
komşunun bahçesinde meyvelere daldım şikayet getirdim,
sapanla cam kırıp yokyere masraflar ettirdim.
görücü usulu evlilik neymiş olmaz diye, seni dinlemedim,
zaman değişti dedim, aşk evliliği yaptım beceremedim.
ben geldim canın yandı, hep sana zahmet verdim.
sen yine beni çok sevdin, koçum dedin, methettin.

ama şimdilerde anne, neler oluyor sen bilmiyorsun.
zaman değişti anacığım, annelik zorlaştı ve de acayip oldu,
aileyi kurtarmak için anne olmalar,
kariyer ve estetik korkusuna anne olmamalar,
babalar bypas edildi, ithal tohum kullanmalar,
gögüslerim sarkar diye çocuğunu emzirmeyenler.
inanıp puştun birine pembe hayallerle doğurduğu çocuğu,
parklarda bırakan, apartman boşluğundan atanlar.
mutlu aile fotağrafı için gidilmiyor artık resim çektirmeye,
ölüm ayırana dek değil, bir yastıkta geçmiyor hayat anne.
iplik çilesini açmak için tutmuyor çocuklar, kazak örülmüyor artık,
çocuklar anacığım birbirini kesiyor okul önlerinde,
uyuşturucu alkol ceplerinde, kuş lokumu yerine.
plan yapıp sevgilisiyle anasını kestiriyor kız çocukları,
almak için babasından kalacak sigorta maaşını.
kendisi de evinde elbette, sevgili şevkatli anne kadınlar
annesiz çocuklara işkence ediyorlar yetimhanelerde,
iyice çogaldı huzur evlerine terk edilmiş biçare anneler
sövülüyor, dövülüyorlar başka bir annenin evladı eliyle,
senden sonra terör musallat oldu memlekete,
kimi düzde,kimi dağda kimi asker kimi memur,
tek ortak özellikleri insan olmaktan başka,
hepsinin anası ağlamakta, terör belasında,
televizyona çıkarıyorlar yüreği yangın yeri anneleri,
ağlatıyorlar ekran başındakileri, fırlayınca reğtingler
poroğram sonrası, sahne arkası gelsin çaylar kahveler,
her alanda istismar var anne düzen bozuldu şarkıları var birde
en çokta kadınlar, anneler istismar ediliyor itilip kakılıyor,
kadın poroğramları var şimdi televizyonda, herkes nefret ediyor
ama poroğramlar reytinğ rekorları kırıyor. Anlamadın şimdi,
yani anacığım sözde kimse seyretmiyor ama ençok onlar izleniyor.
kerameti kendinden menkul hocalar üfürükçüler türedi anne,
eski zamansa sizin zamanınız bunlar yoktu nereden çıktı?
uf olan yeri iyileştirmek annelerin değil üfürükçülerin işi,
Hadi canım der gibisin, sen bunada inanmassın şimdi.
bir gün aneler günü ilan edildi, ve birgün hediye alınıyor annelere
ve anneler üçyüzatmışdört gün çıkırılıyor takvimlerden anne.
töremiz derdin, saygıdan, edepten, iyilikten dersler verirdin,
bu zamanda töre kızları kadınları namus adına kurşunlamak için
çıkar hesaplarını kapatmak, namussuz bir gurur için kullanılıyor anne
yokluğunun, kahrolmuşluğumun tesellisi senin bunları bilmemen anne
rahat uyu sen toprak yatağında, kirlenmiş bu dünyadan uzakta,
mis kokulu ellerinden öperim, ne yapamadıysam özür dilerim.
ne yaptıysam bilerek bilmeyerek beni affet anacığım hakını helal et isterim.