Cennet Yolcusu Şiiri - Hüseyin Bölük

Doğar, yaşar ve ölür insanoğlu,
Fark etmez dili, rengi ya da uyruğu.
Dünyadayken bulanlar hak yolu,
Olur, birer cennet yolcusu.

İyiliği yapmıyorsan almak için ecir,
Bin bir cefada gösteriyorsan sabır,
Gül bahçesi olur girdiğin kabir,
Suale hayâ eder Münker ile Nekir.

Atanı taşıyorsan sırtında,
El pençe divan isen karşılarında.
Seferber oluyorsan her arzularında,
Unutma ki iki cihan güneşi yanında.

Her daim diliyorsan mağfiret,
Kalbine sığmayıp taşıyorsa merhamet,
Düşmüyorsa dilinden kelime-i şahadet,
Kazanırsın İrem’i elbet.

Alnın görüyorsa beş vakit secde,
Hiçbir kulun ahı yoksa üzerinde,
Yoksa gözün bunca fani nimette,
Bil ki yerin hazır cennette.

Daima dilindeyse Hak,
Düşürmezsen kalbine şevk,
Bilmezsen nedir nifak,
O zaman olursun muvaffak.

(11.06.2003 İstanbul)