Cennet Yeli Şiiri - Şadan Yenişafak

Hava senenin en sıcak günüydü oturuyordum alnımdaki boncuk boncuk olan terleri hissediyordum tam alnımdaki terleri düşünürken hafif bir serinlik hissettim burnumada hoş kokular geliyordu
Etrafimda oturduğumuz insanlara tek tek bakmaya başlamıştım onlara bakarken bir taraftanda o hoş kokuyu derin derin içime çekiyordum onlarda hiçbir değişiklik yoktu aynı şeyleri hissetmiyorduk anlaşılan
Şaşkınlığımla heyecanım iştiyakim gitgide artıyordu dahada derin nefes alıyordum ve nefes aldıkça sanki sadrım genişliyordu ençok yandığım bir anda içime su serpildi misali hem serinlemiştim hemde buram buram kokan o koku ile adeta ifadelerimin ifadesizliğine pes etmiştim öyle bir esişle esmiştiki mecnun meftun velhasıl mum etmişti
Rayihasının engüzeliyle esen Cennet Yeli