Cennet ve Cennetimsin Şiiri - Mehmet Çiçek

Yüreğinim en derinden
Esen bir rüzgârdır saçını okşayan,
Yıldızlar kadar parlak, gözlerinde
Saklı kaybolmuş bir cennet…
Baktığımda
İçinde koşan saf ruhlu bir çocuk,
Kırlar arasında bir ceylan gibi.
Durmadan zıplayıp duran bir yürek.
Adımını her atışında
Umut çiçeklerini,
Her zıplayışında da
Buluttan büyük hayallerin
Elmalarını toplar.
Şırıl şırıl akan pınarın başında uzanır.
Serçeler eşliğinde
Mutluluğun türküsünü seslendirir.
Zaman akar. Kalkar.
Etrafı sevgi gülleri ile çevrili patikada
Yürür.
Varır denizle karanın birleştiği
O muazzam noktaya.
Yaklaşmıştır günbatımı
Deniz durgun ve sakin.
Gelmekte gece itinayla.
Önce kuzeyin noktasına
Sonra da
Yavaş yavaş tüm semaya.
Uykusu gelmiştir bizim çocuğun.
Uyumak istemez. Çünkü.
Gökyüzü o kadar güzel ki
Ve bir o kadar parlak ki…
Her an bir yıldız kayar umuduyla.
Alamaz gökyüzünden gözlerini.
Sonunda kayar bir yıldız.
Ayağa kalkarak tutar dileğini.
O da başlar saymaya.
Savaşlar olmasın.
Benim gibi çocuklar, ölmesin.
Haksız haklıyı ezmesin.
Dünyada eşitlik sağlansın.
Geceleri
Biri aç biri tok yatmasın.
Halk siyasetin kurbanı olmasın.
Bu dünyada sadece insanlar
İnsan gibi yaşasın.
Bu dileklerinden sonra,
Çocuğumuzun gözleri kapanır.
Seni seviyorum anne.
Seni seviyorum baba.
Dudaklarının arasında mırıldanarak.
Gider rüyaların, bir başka baharın
Buluşma noktasına.
Görüyorsun değil mi sevgilim.
Gözlerinde saklı değim
Cennet ve cennetimsin.