Cennet-ül Muallâ Şiiri - Mustafa Pınarbaşı

CENNET-ÜL MUALLÂ

uçsuz ormanlarda bir rüzgâr seli

hem biporal hasta,hem anksiyeli

sen bu rüzgârlardan gittin gideli

çürüdü dermanım hâlime peymân

kuş hafifliğiyle ağız açılır

kevser şarabından kupa içilir

sırattan sırata sırat geçilir

... en hırçın kokuya hasımdır reyhan

senin de yerine gam çekerim ben

bilmezsin,serapâ şam şekerim ben

unutulmuş göğe gün ekerim ben

ne yapsam yeldâsın, yüreğin taştan

gözlerini hayat bildim "su" dedim

saklıydı bakışın bir "pusu" dedim

uyuduğum "cennet uykusu" dedim

ağladım geçmişi, can oldum baştan

namaz vakti geldiğinde ezanlar

nazarda katlime ferman yazanlar

bir istasyon faresiyim, kim anlar

seçilmez güllerim hurdadan hıştan

son kez baktım gökyüzünden aşağı

kaldırdım üstümden döşü,döşeği

bağladım katbekat yedi kuşağı

söndü ayaklarım bu son kalkıştan

Mustafa PINARBAŞI