Cennet-ül Baki Şiiri - Hatice Hantal

' Yahu Hanım!' dedi.
-Galiba bu Araplar vefat edenleri dik olarak mezara gömüyorlar.
Hanımı, şaşkın şaşkın bakıp sordu:
-Ne diyorsun bey,nasıl yani, dikine gömüyorlar?
-Yani upuzun ayakları üzerine demek istiyorum.Bizim gibi kabrin içine yatırmıyorlar.Mezarı açıp içine dimdik koyuyorlar.
Hanımı,hayret içinde merakla sordu:
-Gerçekten mi bey,nerde gördün? Ay çok ilginç!

-Yok Hanım,mezara koyarlarken görmedim.
Biraz önce Cennet-ül Baki´ye gitmiştim,içimden geldi elimi uzatıp toprağı elledim.Ellerken elime bir sertlik ve saç geldi.
Acaba bu nedir diye biraz toprağı eşeledim,simsiyah saçlar gördüm.
Ben toprağı hafifce eşelerken neredeyse ölünün kafası açılıyordu. Hemen geri kapattım.
Sonra mezarlığın etrafinda gezerken başka bir yeri daha eşeledim,yine aynı simsiyah saçlar ortaya çıktı.

Hanımı biraz düşündü, kocasına inanıyordu:
-O zaman gerçekten de öyledir bey.Araplar ölüleri uzunlamasına dimdik gömüyorlardır.
Bizim kafile başkanımıza da bir soralım.Ne de olsa hocadır,daha iyi bilir.

Kafile başkanı Hoca Efendi, bu yaşanılan ilginç olaya şöyle bir açıklık getirdi:
-Araplarda aynen bizler gibi vefat edenleri toprağa yatırarak gömerler.
Senin gidip toprağı eşelediğin vakit,ehl-i kubur mutlaka namaz kılıyorlardı.
Sen başlarının üstündeki toprağı elleyince kafalarını gördün,saçlarını okşadın.
...
Hac farizasını yerine getiren Türk hacılar, geri dönüş için hazırlık yapıyorlardı ki, bir gün önce Cennet´ül Baki de toprak elleyen Hacı amcanın odasında vefat ettiği haberi geldi.
Onu Medine´de toprağa verip İstanbul´a döndüler.
Hanımı, karmakarışık duygular içinde,buruk bir sevinç yaşıyordu.
Havalimanına indiklerinde oğulları-kızları annelerine sarıldılar, ama gözleri babalarını arıyordu:
"Anne, babamız nerede? Herkes uçaktan indi o nerde kaldı? Hacı babamız en geriden mi geliyor?"

Baba bekleyen çocuklarına ağlayarak cevap verdi:
-Hayır yavrum, o geride kalmadı.
Bilakis babanız, önden gidenlerden oldu.