Uyan Ey Can Şiiri - Özlem Saba

UYAN EY CAN

Söyle can!

Kim bu kadar üzdü seni!
Kim yarana tuz
Yoluna taş oldu,

Üzülme ey can!

Tanrı; ben "kulumun kırık kalbindeyim" diye buyurmadı mı?!

Işığını keşfet can!
Senin henüz farketmediğin
Çevrende bir taç gibi gezinen ışığını farket.

Sanma ki dert bir tek sende var
"Sendeki derdi, nimet bilenler de var"

Ümidini kırma can!

Kör kuyulardaki Yusuf'u hatırla
Dili Allah'ı anmaz olup
Ancak o zaman dermana sarılan Eyub'u hatırla

Hatırla ey can!
Hiç'lik nerede ise
Var'lık oradadır.

Susuzluk nerede ise, su oraya coşmakta
Karanlık nerede ise, güneş oraya doğmaktadır..

Unuttun mu ki sen ey can?!
Rabbin bir tek fakr'lara yoldaştır...

Zan'na kapılma ey can
Zan insanın cehennemi
Zaman insanın yalanıdır...

Uyan o derin uykulardan
Bir yıldız gibi parla gecene
Gece gibi karanlık nefsine...

Burak sadece Resul'lere özgü değildir can
İman et Nebi'liğine
Bin terkisine,
Uç cennetine

Cennet dediğin yer
Ne gökte, ne yerdedir
Cennet, senin yaralı gönlündedir.

Uyuma!
Uyan ey can!