-CENNET OLURDU DÜNYA-
Rüzgar bile yüzümü, okşayıp da severken,
Tükenmeyen arzular,bir bir sürüp giderken.
Mehtap ile yıldızlar,birbirine gülerken,
Sevmesini bilseydik, cennet olurdu dünya.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
