Cennet Olurdu Dünya

-CENNET OLURDU DÜNYA-

Rüzgar bile yüzümü, okşayıp da severken,
Tükenmeyen arzular,bir bir sürüp giderken.
Mehtap ile yıldızlar,birbirine gülerken,
Sevmesini bilseydik, cennet olurdu dünya.

Işıklı renkler gerek, gözlerimin içinde,
Bir tek gülen insanlar, yaşar benim içimde.
Sevmeyi biliyorsa, herkes aynı biçimde,
Sevgilerle yücelir, cennet olurdu dünya.

Sevgiler çoğaldıkca, kırılmaz gönül hatır,
Ne bulutlar örterdi... ne yağmurlar ıslatır.
İnsanlar özgür yaşar, sevda kokarsa toprak,
Hayat çok daha güzel, cennet olurdu dünya.

Gülüşleri gözlerimde, gizli gizli sakladım,
Nefret denen duyguya, dönüp bir gün bakmadım.
Hep kendimi aldattım... kimseyi aldatmadım,
Özde olsa sevgiler... cennet olurdu dünya.