Cennet meyvelerim Şiiri - Fahrettin Petr ...

Şiş gözlerinle ve pamuk ellerinle
Nasılda tatlı görünüyordun.
Kızın oldu diye uzattıklarında
Nasıl tutacağımı şaşırmıştım
İncitirim korkusuyla.
Kalbim duracak sanmıştım
Yeni geldiğin dünyada
Senden daha acemiydim
Babalık sınavında…

Ve sen oğlum.
Doğumunda bulunamadım
16 gün geçmek bilmemişti
Asra denk günlerdi yaşadığım.
Rüyamda elime vermişlerdi de seni
Bir yıl sonraki halindi gördüğüm.
Al oğlunu hasret gider diye
Öp kokla diye getirdik demişlerdi.

Ağladın mı susmak bilmezdin be kızım
En sonunda uykusuz gözlerle alırdım kucağıma
Susuverirdin aniden.
Sen uyuma beni koru gözet der gibi.
Aylarca uykusuz gittim işe bu yüzden.

Ya sen oğlum! ..
Yatağında uyumazdın hiç.
Ablan gibi uykusuz koymadın beni ama
Kucağımda uyurdun her akşam.
Kımıldamaya korkardım
Oğlum uyanmasın diye…

Çocuktu babalığım,
Sizlerle büyüdü, serpildi.
İnsan olmayı öğrendiğiniz sıralarda
Baba olmayı öğreniyordum
Kimi zaman bocalasam da
Kimi zaman korksam da

Büyüyüp adam oldunuz şimdi.
Babanızdan uzak çok uzaksınız.
Elinizden tutup gezdirdiğim,
Kucağımda yemek yedirdiğim,
Düştüğünüzde acısı geçsin diye
Dizinizi elinizi öptüğüm günler mazi oldu.
Acıyla ağlarken öpünce nasılda gülerdiniz
Saf kalbinizle inancınız silerdi
Babanız öptü diye geçti sandığınız acıyı…

Bana âşıktın ya kızım bir zamanlar,
Annenden bile kıskanırdın ya
Küçük aşkımdın, gözümün nuru.
Şimdi ne oldu da uzaklaştın babandan.
Hangi duygular, kimler ayırdı bizi?

Ya sen oğlum?
Hayrandın bana, örnek alırdın daima
Benim gibi davranıp konuşmaya çalışırdın.
Şimdi kimi örnek alıyorsun
Şu sahtekâr, şu yalancı dünyada.

Yavrularım, cennet meyvelerim…
Özleminiz yaksa da içimi
Rahat olduğunuzu bilmenin huzurundayım.
Ne zaman başınız sıkışsa,
Ne zaman babanızın kollarını özleseniz,
Ne zaman ağlayacak bir omuz arasanız,
Buradayım yaşadığım sürece.
Sizin babanız olmanın gururuyla,
Sessiz ve sakin bekliyorum.