Cennet Kuşu - Ağıt -

Bir kuş gibi aramızdan,
Cennet Kuşu uçtu gitti.
Tez ayrıldı sıramızdan,
Sürüsünü seçti gitti.

Ecel yazsa da fermanı,
O idi edep ummanı,
Feleğin hasat zamanı,
Ekinini biçti gitti.

Abdurrahman idi adı,
Adınca olmak muradı,
Zerrece mal toplamadı,
Ol sıratı geçti gitti.

Hayaya bürünmüş bir can,
O bir inci, o bir mercan,
Etrafına ilim, irfan,
Işığını saçtı gitti.

Sapmadı iradesinden,
Libas giydi sadesinden,
Dostun vuslat badesinden,
Aşk ehliydi içti gitti.

Çağırınca haslar hası,
Giyindi cennet libası,
Sakin duran aşk deryası,
Birden bire coştu gitti.

Engelleri aşmak için,
Yanıyordu için için,
O dosta kavuşmak için,
Çok acele koştu gitti.

Ona yâr olmuştu Rahman,
Güler yüzlü, o bir Lokman,
Zerrece görünen umman,
Bentler yıkıp taştı gitti.

Zikrullâhı dilindeydi,
Resûlullâh yolundaydı,
Her an vahdet halindeydi,
Engelleri aştı gitti.

Sadakatlı dostu çoktu,
Aleme bir gözle baktı,
Feymânî, çiğ yanı yoktu,
Yandı yandı pişti gitti.