Cennet Kuşu Şiiri - Lorentz Mayda

Gökyüzünde bir cennet kuşu vardı,
Ayak basmamıştı dünyaya,toprağa ve nefse
Öyle güzel süzülürdüki,gökyüzünde
O hızlı kırlangıç,Güzel sesli bülbül bile seyre dalardı
Günlerden birgün aşağılara inmeye karar verdi
Zamanla kendi türleriyle yaşamayı öğrendi.

Hiç kıskanmadı kıskanıldı,hiç ağlatmadı ağlatıldı
Burası dünyaydı işte,kıyas yapmak kaçınılmazdı
Geldiği yerde yiyecek sıkıntısı,hastalık derdi...
Ve hatta ölüm derdi yoktu bunlarla tanıştı
Zamanla farkında olmadığı birşeyler sindi üzerine.
Nereden geldiğini unuttu,Nefse büründü...

Artık gözü kendi güzelliğini göremez oldu,
Ve baktı gökyüzüne sonsuz derin bir boşluk
Ürkütücü korkunç bir çukur..
Ara ara hatırlar oldu kendini, biraz düşündü,
Ve yoruldu vazgeçti..bu saçmalıktan
Bu ağır yüklerle ilerlemek nekadar güçtü..

Rengi dünya rengiydi artık,
Çirkin emellerin peşinde koşmaktan,
Altın sarısı tüyleri tek tek söndü siyaha döndü..
Yine de sarıydı aslında ona öyle göründü! ..
Sadece ismi kalan aşkın rengi, şimdi siyahtı
Aslını unutan göz bunla yandı,aldandı

Bir gece uykusunda,Güzel bir düşe daldı
Yükseliyordu gökyüzüne,ağır ağır çıkıyordu
Öyle yorgun düşüyorduki her kanat çırpışında
Bu uçma işi nekadar zordu,nefesini tüketti
Güç bela inebildi hemen dünyaya
Derin bir nefes aldı,ölmediğine şükretti..

[ Lorentz Mayda 18.10.2011]