Yüksel Nimet Apel - Cennet köşkü. öykü ...

Yüksel Nimet Apel
2962

ŞİİR


61

TAKİPÇİ

Rüyamda iki dut ağacına kurulmuş bir salıncakta sallanırken aniden bir kartal belirdi tepemde.
ve kanatlarına alıp uçurdu beni kolon vurup havalanmışken.
Açık bir arazide indirdi beni seni akşam buradan alır götürürüm dedi kuş diliyle.
Çocukken az çok kuş dili öğrenmiştik ya ben başımı salladım o da uçtu gitti muhteşem kanatlarıyla. Biraz yürüdüm hava sıcaktı ağaçlarla kaplı bir yolun ağzında biraz durakladım bir de çeşme vardı çeşmeden su içip yola devam ettim önüme yüksek duvarları sarmaşıklarla kaplı bir bahçe çıktı, bahçenin kapısı yarı aralıktı. Bir adım atıp içeriye şöyle bir baktım.
bir kanepede on yaşlarında ki kız çocuğu yere kadar uzanan saçlarını tarıyordu. Bahçe ağaçlarla çiçeklerle eşsiz bir manazaraya sahipti.

Tarhların yanından çevremi inceleyerek yürüdüm çiçekler mis gibi kokuyordu cemreler henüz düşmüştü toprağa. Güllerin bazı goncelerinin üzzerinde şebnemler vardı akşamdan yağan yağmurla. Gözüm gönlüm bayram ediyordu, çapkın bir rüzgâr bütün letafetiyle yanağımı yalayıp geçerken uçurup eteklerimi elimden tutar gibi sürükledi beni kocaman bahçede. En çok hanımeli ağaçları vardı ve, hanım eli hanım eli kokuyordu bahçe. Sanki bu köşkün sahibi hanımmış gibi bir hisle irkildim. Sanki bir an annem gülümsedi hanımeli ağacının dallarından.Elimde bir çanta içinde kalem kâğıt vardı ve ben kızın yanına kanepenin ucuna sessizce iliştim.

Tamamını Oku