Cennet Konağı Şiiri - Yusuf Kazak

Cennet Konağı

Feryadım koptu geceden
Uyandı mahmur konağımın duvarları
Hâlime niceler ağlayan...

Yankılandı vaveylam dağlarda
Dönüp pejmürde yüreğime
Kefen oldu gecenin tülleri
Biçilip takatsiz hislerime...

Düşündüm saatlerce
Sılam içinde miydi bu dünyanın
Yoksa geçemediğim bir alemde mi
Sevgilimin kapısından öte?

Piştim gecenin közünde
Dağıldı küllerim konağımın bacasından
Sana ilk tutuştuğum yere
Üflesen ne olur biraz azabıma
Kanatlarının rüzgarını
Yetişene kadar ölüm meleği...

Bekleyecektim kapısında cennetin
Eski dünyamın sönmez ateşini;
Bekleyecektim,
Cennet konağımdaki sonsuz sevgilimi...