Cennet Kars’ım Şiiri - Kubilay Demirkaya

Bitmez bir sevginin koynunda sımsıkı bağla
Gönül rehberimle bağlıyım serhat şehrime
Şu sinemde biriken özlem acısı fazla
Götür ölüm, insanı sıcak memleketime

İçimde damla damla birikti kor hasreti
Ben nasıl dert etmeyim bükün tülü uzağı
Mevsimler inatçıdır, yol üstünde gayreti
Durduran sefil bahtım gör bu giden ayağı

Üç kapılı kalene çıktığım merdivenden
Dünyayı seyre dalsın Sultan Melik mirası
Hünkâr Hasan Hara Kani pirler meclisinden
Toprağımın en üstün hizmetkâr evliyası

Pınarların akması soğuğuna bir nispet
Güzün varlık ninnisi söylediği duyulur
Kime nasip olur bu bereketli salt kısmet
Toprağında yetişen nimetlerin doyurur

Çiçeklerin gülüşü baharın göğsünde naz
Yaylalar sana âşık olduğunda, beni an
Dokuz kış, bir ay ayaz, bir ay bahar, sonu yaz
Tükenmez mutluluğa renk veren bir imtihan

Taşlı sokakta buldum, sevdamın cümlesini
Senden başka kılavuz olmadı benliğime
Dolduran olmayacak eskimeyen yerini
İncitmez, soğuk raksın dokunuşta çehreme

Anne sevgisi gibi beklemezsin karşılık
Kardeşlik hamurunun yoğrulup, piştiği yer
Var oldukça kalınır verilen söze sadık
Yeni bir tenha semtin kuruldu, beni ister