Gözlerin cennet kavminden uğruna ölesi,
Adem olası geliyor insanın.
Ruhumda bir yangın ki,
Sesini duymadan geçmiyor susuzluğum.
Kan öksürsem ciğerlerimden,
Sırtıma üç kere vurulan helalimsin sen benim.
Kıyıda köşede izlediğim değil,
Manzara bilip mateminde kaybolduğumsun sen benim.
Eyy gülüşü ile cehennemi donduran,
Ben nasıl direneyim sana fani canımla.
Göç edesim geliyor bakışının deydiği her yere.
Kalbimi söküp kalbine yerleşesim geliyor.
Dumanı tüten ev bilmek seni,
Hüzünlerimin dağıldığı sahil gibi koklamak geliyor içimden kokunu..
Ölmekten vazgeçmek demek seni yaşamak,
Direnmek demek gönlümün çöllerindeki kıtlığa
Nicedir aynı gökyüzüne bakmanın ihtimali ile avunuyorum,
Soluğundan soluna her zerreni seviyorum.
Sevdikçe öğreniyorum sevmenin ne olduğunu.
Ömrüm uzuyor dolaştıkça ayak izlerini,
Her sokak sana çıkıyor,
Her caddesi sen kokuyor bu şehrin,
Işıkları gözlerin,
İklimi nefesin,
Sevdaları saçlarında barınıyor bu şehrin..
Aşk gülüşünün kırlarında koşuyor sanki.
Çiçekler yeşeriyor bastığın topraktaa.
Sana ait olmak koklamak bir gülü dalında,
Sana ait olmak, mutluluğa hiç aklımda yokken rastlamak.
Sana ait olmak, kendimi kaybedip ruhunun kıvrımlarında tekrar bulmaktır.
Kalbine sahip olmak, ölmeden cenneti dünyada yaşamaktır....
Kayıt Tarihi : 6.11.2025 14:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!