Cennet’im Şiiri - Abbas Paksoy

Cennet’im
Yolların çok sarptır, sana varılmaz.
Goncaların diken oldu, derilmez.
Çöl gönlüne, zorunan taht kurulmaz.
Göster yolunu, varayım Cennet’im.

Gördüm ki, koynunda güllerin açmış.
Sevenin, aklını yoluna saçmış.
Acep, senin gönlün kimlere kaçmış.
Toplayıp da gelmen mi, Cennet’im.

Gözümden uzaksın, yolunda ıraktır.
Sana varam desem, çaresi yoktur.
Ben hastayım, sense bir doktor.
Sarman mı yaramı, söyle Cennet’im.

Kız, güzelliğini, kalemim yazmaz.
Aslın paktır, nesilse asla azmaz.
Seni sevende, Alttan, Alttan süzmez.
El ver de, sarayım seni, cennet’im.

Aç kollarını, hadi gel, de bana.
Al, Paksoy’umu, taze kollarına.
Cennet, bir ben gireyim, gül bağına.
Gir koluma da, gidelim Cennet’im.