Kaldır başını, hep yere bakma!
Tut elimi tut, iki elinle bırakma!
Birlikte girelim zaman tüneline,
Gör geçmişi, kendi gözlerinle…
Etekte tohumken, düşmeden yere,
Bir şimşek çaktı, mavi gökyüzüne…
Yıldırım düştü, karanlık vadi içine,
Yapıştın pıtrak gibi, kaygan zemine…
Öyle bir haz, lezzet ki, düştün içine,
Gökkuşağı oldu renkler, her yere…
Bu tat yok, cennet-i İrem’de bile,
Döneceksin, er geç geldiğin yere…
Necati Kavlak
05.11.2011 Manisa
Kayıt Tarihi : 5.11.2011 20:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!