Bana öyle bakıyorsun ki,
Rüzgar esmeyi unutuyor,
Bulutlar gökyüzüne tutunuyor,
Ve gece, yıldızlarını kıskanıyor.
Öyle gülümsüyorsun ki,
Güller utangaç bir pembeliğe bürünüyor,
Menekşeler başını eğiyor,
Baharda bile bir eksiklik hissediliyor.
Ve dudakların...
Sessizliğin en asil hükmü,
Ama bir kez konuştun mu,
Dünya diz çöker kelimelerine.
Kayıt Tarihi : 13.2.2025 09:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!