Cennet Cehennem Dedıklerı

Dün Afrika'da bir köle
Bugün emeği bit pazarında
Özgür işçi
Hep vardım, hiç olmadığım kadar
Zira yoklukta var olmak
Varlıkta yoksun gibidir
Bir elimde emeğin değişim değeri
Diğer elimde kapitalin olanca yıkımı
Otobanlarda sürgünüm
Gökdelenler altında kambur
Kalkınma diyorlar, lâfü güzaf
Oysa ayakta durmaya
Mecalim kalmamış
Kalkınan, büyüyen kim?
Tükenen, yok olan kim?
Bu cennet, cehennem dedikleri
Kim için, ne için?
Hapishaneler doymuyor insana
Yalanın ak akçe,
Haramın helâl,
Doğrunun zeval,
Özgür düşüncenin terör sayıldığı
Bir kavramlar kargaşası
Bir delirme ânı
Aklını koymuş içine
Şeytan kendi ayetiyle geziniyor
Kırk satır mı, kırk katır mı?
Açıyor kanunları, kurmuş nizamı
Melekler kol kanat gererken
Cenneti bulamayan halk
Sonunda var edermiş kendi cehennemini
Oysa insanın var olmadığı yerde
Tanrıyı aramak biteviye
Nafile bir çabadır, heyhat
Dini yalan, vicdanı cüzdan
Kurulmuş tahtına zamanın Sultanı
Dayamış sırtını faşizme
Her küfre bin oy
Bin de koyun güdüyor
İlmini göstermek için
Giymiş takkeyi, giydirmiş külâhı
Sürmüş camiye, medreseye, kiliseye
Al demiş, imanı kendinden melun
Almış altındaki toprağı
Sonra La Fontaine'den masallar
Kurulmuş peygamber sofrasına
Devletin bekâsı diyerek
Her söze bir ahkâm kesiyor
Gemiler ve atlılarıyla
Keyfe keder sarayında
İşçiye vaaz etmiş
"Tanrı bizimle, ara bul sen de cenneti"
Oysa bulunacak cennet
Kayıp bir mezar taşıdır
İşçinin payına kalan.