Cennet Böceği Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Hiç gözün seğirmiyor mu?
Kulakların hiç çınlamıyor mu?
Gözlerin dalıp dalıp gitmiyor mu hiç yollara
Ben seni düşündükçe, seni andıkça?
Bana sorarsan; gözlerin dalacak
Ve kulakların çınlayacak
Yaşadıkça.

Seni düşünmediğim gün mü var ki; anam-babam
Kulakların çınlamasın ve gözlerin dalmasın?
Seni anmadığım gün mü var?
Ben seni ışık edinmişim karanlıklarıma,
Dağ edinmişim, deniz edinmişim gözlerime,
Bedenime ruh, canıma çekirdek,
Dudaklarıma dua edinmişim.
Ölüm dediğin an meselesi,
Ölüme bunun için
Direnmişim.

Şifalarla beslemişim seni,
Çilesiz günlerde yaylamış,
Yağmur damlalarıyla serinletmiş,
Vahalarda dinlendirmiş,
Gökkuşaklarıyla süslemişim.
Seni gönlümde rahat ettirmiş,
Kendim
Etmemişim.

Sen merhemisin yürek yaralarımın,
Dumanısın yanan ciğerlerimin,
Yaşlı gözlerimin görüp göreceğisin,
Sen herkese uğur getiren,
Bana getirmeyen
Cennet Böceği ‘sin.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 19-20/100)