N’olur susturun ağıtcı kadınları
Uzaklaştırın şu ölü gömücüleri
Omzumda ayrılığın acısı
Annem şehri cennete yolcu
Hatırlıyorum daha dün gibiydi
Günün ilk ışıklarıyla sancılandı
Frig vadisindeki özgür kuştu
Şu ıssız vadide nehir kenarında doğdu o kız
Toprak yağmuru emerken suskun bir ardıç kuşuydu
Kalbi suç işledikçe cesaretle yoğruldu
Kıl iplerle bağlanırken hayata, göğsünden kaç kere vuruldu
Kaç kere öldü öldü dirildi, yaraları hep zambak rengiydi
Gece Sesleri
Akşamdan kalmaydı ruhum; öylesine bıkkın ve sahtekâr
Ölü bir gölgeyi ararken; hırçın
Severken; paslı bir çiviydim
Beklerken; ıssız bir tımarhane
Tutsakken; kutsal yakarmaya dönüyordu sözcüklerim
Geleceksen
Gün ağarmadan avcılar uyanmadan gel
Üzülme bozkırımı yitirdim diye
Bende bahar bahçe, bende nehirler
Güllerimi der kana kana iç suyumu
Gelirsen aşk için gel
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!